Stap voor stap

Shalom!

Ik ben Berdine van Horssen, 30 jaar, geboren in Zaandam, getogen in Woerden en inmiddels alweer drie jaar woonachtig in Utrecht. Na de studie Onderwijsassistent in 2008 te hebben afgerond ben ik gaan werken binnen de kinderopvang. In 2010 heb ik mijn eerste buitenlandse werkervaring opgedaan door een aantal maanden te gaan werken als au pair in Schotland. Na deze periode ben ik de opleiding Pedagogiek gaan volgen en deze opleiding heb ik in 2015 afgerond. De ontwikkeling van kinderen en jongeren heeft mij altijd al geboeid en eind vorig jaar heb ik besloten om na 11 werkjaren in de kinderopvang het roer om te gaan gooien. Nadat ik mij had aangemeld voor vrijwilligerswerk bij ADI heb ik mijn baan opgezegd in Nederland. Dit was een stap in vertrouwen en ik ben blij dat ik deze stap heb genomen!

Sinds begin februari 2019 werk ik op het medische kinderdagverblijf bij ADI en dat is onwijs boeiend. De kinderen hebben allemaal verschillende achtergronden en behoeften en ik mag als vrijwilliger deel uitmaken van het team. Mijn collega’s zijn erg aardig. De meeste collega’s spreken een paar woordjes Engels, maar met handen en voeten kunnen we ons ook verstaanbaar maken. Ik heb de eerste werkdag een supervisor aangewezen gekregen die redelijk Engels spreekt, ik moet zeggen dat ik dat wel erg fijn vond. Zeker de eerste dagen als alles nieuw is, de taal, de kinderen en de manier van werken. Ik kan mijn vragen stellen over de achtergronden van de kinderen en de begeleiding die ze nodig hebben. Aan die begeleiding werk ik nu enthousiast mee.

Stap voor stap leren de kinderen nieuwe vaardigheden. Ik voel me echt onderdeel van het team en leer steeds meer Hebreeuwse woorden en zinnen. Eén collega wil heel graag Engels leren en heeft er zelfs speciaal een ‘notebook’ voor aangeschaft. In de pauze en als de kinderen liggen te slapen gaan we weleens met elkaar zitten om te studeren. We hebben veel lol met elkaar. Tijdens het Poerimfeest hebben we cadeautjes voor elkaar meegenomen en met de kinderen en bewoners van ADI werd er een heel feest van gemaakt. Ik hoop tot begin juni te blijven en merk dat ‘speciale kinderen’ echt een speciaal plekje in mijn hart hebben gekregen. De weken vliegen voorbij en ik heb het voorrecht om nog heel wat weken vrijwilligerswerk te mogen doen.

ADI, een bijzondere organisatie en Israël een bijzonder land. Ik voel me er thuis. De combinatie van werken en reizen maakt het tot een hele mooie ervaring die ik nog lang bij me zal blijven dragen.

Lehitraot in ADI Negev!